Nasca!!

Hier volgt een reisverslag van de uitstap naar Nasca. Die lijnen in de vorm van verschillende dieren zijn zo speciaal, niemand kan verklaren hoe de Incas die hebben kunnen maken.


Zondag 10 januari ben ik naar Nasca geweest, samen met Nicole, Angelique en Alexander. 'S morgensvroeg om 4 uur opgestaan, maakte ik mij in stilte klaar om de rest niet wakker te maken. Ik liet een briefje achter op tafel: "Me fui a Nasca, no tengo ninguna idea a que hora regresamos. Por eso me llevé la llave. Daan." Samen met Nicole namen we een taxi naar het busstation, helemaal opgelaten omdat we de Nascalijnen gingen zien! We hadden nog niet ontbeten en dus kochten we iets langs de straat, maar van pech gesproken stond mijn yoghurt vol net schimmel. Gelukkig waren ze zo aardig om hem nog te wisselen. We wouden gaan zitten, ontbijten en wachten op Angelique en Alexander, maar we hadden niet door dat we recht in een plas kots gingen staan! Tweede tegenslag zo vroeg in de morgen! Daar kwamen Angelique en Alexander aan, gepakt en gezakt, want voor hen begon buiten de dag naar Nasca ook een 3-weekse reis in Peru! Ticketjes naar Ica gekocht en de bus van 5 uur ingestapt, hing die bus toch wel nie vol met een vreselijke zweetgeur! Maar het venstertje openzetten hielp ons om die 3de tegenslag te overwinnen :P Het raampje ging al snel terug dicht toen er een verschrikkelijke strontgeur naar binnen kwam, we hadden ondertussen alle tegenslagen van de dag al gehad xD
In Ica namen we ipv een bus, een colectivo naar Nasca, een antieke auto met plaats voor 6 passagiers, waarmee we 2 uur onderweg zouden zijn. Het landschap onderweg was prachtig, de bergen, planten afgewisseld met een stuk hélemaal niks! We kwamen aan in Nasca en we werden opgewacht door iemand van de organisatie die ons gingen begeleiden naar het vliegtuigje waarmee we de Nascalijnen gingen bewonderen. We kregen eerst nog een film te zien met een hele uitleg over die Nascalijnen. Alles was echt supergeregeld! (helemaal in contrast met het "Perú"). Een keer aangekomen aan het luchthaventje bleek dat we maar met 3 in een vliegtuigje konden en omdat Nicole en ik geen koppel zijn, moest iemand van ons 2 apart gaan. Uiteindelijk is Nicole met 2 Engelsen meegeweest. Daarna was het onze beurt, de vlucht duurt 35 min en ik zat langs de piloot! In het begin waren we alle3 fotos aant trekken van deze lijnen (zoek ze maar eens op op het internet!), maar na een 10tal minuutjes voelde ik het al in mijn maag. Het vliegtuigje vloog constant op en neer, van links naar rechts, schokkend, draaiend etc.. Ik keer naar achter en zag dat Alexander al zijn zakje gebruikte en Angelique het fototoestel had overgenomen. Dus met mijn kotszakje in de ene hand, fototoestel in de andere en nog 25min en de helft van de figuren te gaan, werd het een strijd tegen de misselijkheid! Concentreren om een foto te maken was echt een hel. Dus tegen het einde van de vlucht werden het fotos op goed geluk, die nog gelukt bleken te zijn ook. Bij het landen was ik trots dat mijn zakske nog altijd leeg was, want het heeft soms niet veel gescheeld of ...! Bij het uitstappen zag ik dat zowel Angelique als Alexander hun zakske goed gevuld hadden :P en zagen we Nicole terug. Zij had het ook moeilijk gehad onderweg en geen kotszakje meegekregen. Dus een geluk bij een ongeluk heeft ze niet moeten kotsen. Daarna werd de dad rustig ingevuld. Wat souvenirs gaan kopen, rusten op het plaza de armas, gaan eten in het restaurant "Rico Pollo" (Lekkere Kip) en op zoek gegaan naar wat gras om te rusten. In de Kapitoolgids stond een plaats aangeduid: een museum met een tuin, dus gingen we naar daar met de bedoeling in de tuin te gaan zitten. We gingen naar binnen en die vrouw bekeek ons, zonder goeiedag, en zei meteen "15 soles" met een glimlach op haar gezicht. Het was dus niet mogelijk om in die tuin te geraken zonder ook het museum te betalen en zijn we maar weg gegaan op zoek naar iets anders. Wandelend voorbij de markt, het plaza de armas gingen we een milkshake drinken, eigenlijk meer een glas met half gesmolten ijs. De man had geen wisselgeld, dus hebben we minder betaald en moesten we terug komen om de rest te betalen wanneer we het kleingeld hadden, die heeft ons dus nooit meer terug gezien. De ingang van een hotel was te duur volgens ons, dus zijn we in de voortuin van het hotel gaan zitten xD en gerust.. We hebben een Kolibri gezien en volgens Alexander zijn dit vogels die ge bij wijze van spreken maar 1 keer ziet in uw leven! Uitgerust met de beschikbaarheid van een mooi toilet was het tijd voor Nicole en mij om te vertrekken. Eerst wou ik nog iets eten, en ik bestelde een "ensalada de tomates" (slaatje van tomaten). Bleek da dus gewoon een bord vól met tomaten te zijn, 1blaadje sla en een halve limoen (om er smaak aan te geven). Ja eigenlijk zei de naam het al, ik had alleen niet door dat ik het zó letterlijk moest nemen xD
Dus na het afscheid van Angelique en Alexander (zij gingen doorreizen naar Arequipa) begon de terugreis naar Chincha (bijna 4 uur). Moe aangekomen thuis (na 12 uur ´s nachts) en aan de familie over de reis verteld, ging ik tevreden maar uitgeput slapen.

Een nogal zeer uitgebreid verslag heb ik zo de indruk xD
Chau, Daan